Op het moment dat partijen zelf een geschil niet weten op te lossen wordt vaak meteen gedacht aan een gang naar de rechter om het geschil op te lossen. Er zijn echter meerdere wegen die naar Rome leiden. Zo wint mediation ieder jaar terrein en kijken duizenden mensen wekelijks naar ‘’De Rijdende Rechter’’ die, in tegenstelling tot wat mensen denken, geen overheidsrechter is maar een vorm is van bindend advies. Over mediation en bindend advies ga ik het in dit artikel niet hebben. Waar ik het in dit artikel wél over ga hebben is de derde alternatieve methode voor geschillenoplossing: arbitrage.
Arbitrage is een vorm van particuliere rechtspraak. Partijen komen contractueel overeen dat eventuele geschillen voortvloeiende uit het contract niet aan de overheidsrechter dienen te worden voorgelegd maar aan één of meer arbiters. Ook nadat geschillen zijn ontstaan kan schriftelijk worden overeengekomen dat het geschil dient te worden beslecht door middel van arbitrage.
Voordelen van arbitrage zijn onder andere:
-
In tegenstelling tot (de meeste) procedures bij de overheidsrechter is een arbitrageprocedure vertrouwelijk. Publiek hoeft niet te worden toegelaten en het vonnis van de arbiter wordt niet gepubliceerd.
-
Partijen kiezen hun eigen ‘rechters’. Zij kiezen zelf de arbiters die over het onderhavige geschil beslissen. Als er bijvoorbeeld sprake is van een geschil dat te maken heeft met de voortstuwing van schepen, dan is het handig dat (in ieder geval een deel van) de arbiters die erover beslissen verstand hebben van scheepsvoortstuwing. De overheidsrechter heeft hier doorgaans weinig verstand van.
-
In internationale zaken kan een arbiter worden gekozen uit een ander land dan één van de landen waar de partijen vandaan komen. Dit bevordert de onafhankelijkheid en kan een oplossing zijn voor internationale partijen die het niet eens worden over welke rechter bevoegd zou moeten zijn om kennis te nemen van eventuele toekomstige geschillen.
-
Daarnaast kan een arbitraal vonnis in een groot deel van de wereld vrijwel meteen ten uitvoer worden gelegd. Meer hierover in dit artikel.
-
Ten slotte kunnen de partijen zelf de procedure inrichten zoals zij dat willen. Denk hierbij aan een maximaal aantal getuigen, een maximaal aantal schriftelijke ronden of een wisselende locatie voor de zittingen. Hierbij moet wel worden aangetekend dat, indien de procedure zodanig wordt aangetast dat er sprake is van een ‘oneerlijke’ procedure tussen partijen, tenuitvoerlegging van het arbitraal vonnis geweigerd kan worden door de rechter.
Arbitrage kent ook nadelen. Het belangrijkste nadeel is dat het voeren van een arbitrageprocedure doorgaans een stuk duurder is dan het voeren van een procedure bij de overheidsrechter. Daarnaast heeft een arbiter niet dezelfde bevoegdheden als een overheidsrechter. Zo kan men met een vonnis van de Nederlandse rechter meteen in Nederland gaan executeren maar dient een partij met een arbitraal vonnis eerst verlof tot tenuitvoerlegging te vragen bij de Nederlandse rechter.
Wilt u meer weten over arbitrage als alternatief voor de procedure bij de overheidsrechter? Neemt u dan gerust contact met ons op.
DISCLAIMER: Om deze tekst voor het grote publiek leesbaar te houden is niet het volledig juridisch verhaal uiteengezet. Om deze reden kunt u geen rechten ontlenen aan bovenstaande tekst.