In de themareeks Bezwaar & Beroep zal ik u meer vertellen over de do’s en don’ts van het bezwaar maken en in beroep gaan. Onderwerp van deze eerste editie: de gronden van het bezwaar.
Wanneer iemand het niet eens is met een beslissing van een overheidsinstantie (denk bijvoorbeeld aan een gemeente, UWV, Belastingdienst), is bezwaar het eerste middel dat kan worden ingezet om een besluit aan te vechten. Met een schriftelijk bezwaarschrift kunt u (uiterlijk binnen zes weken!) bezwaar maken. Dit bezwaarschrift dient de bezwaarmaker in bij de overheidsinstantie (bestuursorgaan) die ook het besluit heeft genomen. Maar op welke manier moet het bezwaar worden gemotiveerd?
De Algemene wet bestuursrecht schrijft voor aan welke eisen een bezwaar- of beroepschrift moet voldoen. Vanzelfsprekend moet het bezwaarschrift de naam en het adres van de bezwaarmaker, de dagtekening en een omschrijving van het besluit waartegen bezwaar wordt gemaakt, bevatten.
In het bezwaarschrift moeten ook de gronden van het bezwaar of beroep, oftewel de argumenten waarom er bezwaar wordt gemaakt, worden opgenomen. Als de gronden ontbreken, kan het bestuursorgaan het bezwaar of beroep niet-ontvankelijk verklaren en niet verder in behandeling nemen. De bezwaarmaker krijgt altijd nog de gelegenheid de ontbrekende gronden toe te voegen en/of aan te vullen.
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (AbRvS) en de Centrale Raad van Beroep (CRvB) stellen geen hoge eisen aan de motivering van een bezwaarschrift. Ook als de gronden van het bezwaar beperkt zijn, is voldaan aan de wet. Voorwaarde is wel dat het bezwaarschrift een concrete grond moet bevatten. Een mededeling van de bezwaarmaker dat hij het niet eens is met een bepaald besluit is dus niet voldoende. De bezwaarmaker dient ook duidelijk te maken op welk punt of op welke punten hij het niet eens is met het besluit en waarom. Klinkt logisch en duidelijk, maar toch blijkt dat in de praktijk zowel bestuursorganen als rechtbanken hierbij nogal eens de fout ingaan. De uitspraak van 5 april 2018 van de CRvB brengt dat weer eens aan het licht.
In deze zaak wijst het bestuursorgaan waar de ambtenaar zelf werkzaam is, zijn verzoek om ontslag af. In het bezwaarschrift vermeldt de ambtenaar dat “in dit concrete bijzondere geval wel degelijk op het bestuursorgaan de verplichting rust om aan hem ontslag te verlenen.” Volgens de CRvB blijkt uit het bezwaarschrift van betrokkene dat hij van mening is dat er in zijn concrete geval – in tegenstelling tot wat het bestuursorgaan in zijn afwijzing heeft overwogen – wel bijzondere omstandigheden zijn die maken dat hem ontslag moet worden verleend. Dat betrokkene nog niet heeft toegelicht om welke omstandigheden het gaat en evenmin waarom de werkgever anders had moeten beslissen, maakt dat niet anders, aldus de CRvB.
Het is dus niet in alle gevallen direct duidelijk of er wel of niet sprake is van een concrete bezwaargrond.
Indien er twijfel bestaat of wordt voldaan aan de wet, is het voor het bestuursorgaan raadzaam om de bezwaarmaker het voordeel van de twijfel te geven en het bezwaarschrift inhoudelijk te behandelen. Over het algemeen zijn bestuursrechters namelijk geneigd procederende burgers te helpen bij de uitleg van het bezwaar.
Heeft u vragen over het opstellen en indienen van een bezwaarschrift of over het behandelen ervan? Neem dan gerust contact met ons op, wij helpen u graag verder!